امیدواری، سایه ای است که پیوسته ما را تعقیب میکند. اما انسان بودن آن چیزی است که مدام میتواند با ما باشد و خود ما باشد.

آن روز، عاقبت فرا خواهد رسید: روزی که ریشه های نفرت خشگ میشود وبجای گریز ازحقیقت، شجاعت رویاروئی با آن در وجود انسانها ایجاد میگردد ، جوانه های دوستی و محبت بر شاخه های تازه بهاری جوانه میزند و میروید.

شبنم صبحگاهی بر گلبرگ های لطیف مهر و آشتی بوسه میزند و همراه با وزشِ نسیمِ ملایمت و  بخشش و گذشت و انصاف، گرد و غبار تیرگی های کهنه را میزداید.

آتش جاودان هستی در ستیز با اهریمن خود خواهی پیروز میشود و عاقبت رنگین کمان الفت بر پهنه آسمان و در کناره افق گیتی پدیدار میگردد و نوید میدهد که پایان کارزار است و آغاز جلوه و نمود تفاهم و همکاری و اتحاد فرا رسیده است.

طالب "ملایمت بودن" بزرگترین شجاعت است. به زبان دیگر ، بزرگترین شجاعت آنست که طالب ملایمت باشیم نه خشونت. و ملایمت عبارت از محبت به کسانی است که ما را دوست نمی دارند و نمی پسندند.

گاندی روزی گفت : "کسانی که میخواهند نیکوکار باشند هرگز خود خواه نیستند". این گفته را میتوان به عنوان میزانی برای درک واقعیت  نمایش های "انسان دوستانه" امروزی دانست و  با چنین تراوزئی آن ها را سنجید.