آقای هما مهر
سر زدم جز تکرار اکاذیب ندیدم.

اگر بدنبال حقیقت در مورد دیانت بهائی هستید سری به وبسایت زیر بزنید .
www.baharoom.com

بخشهايي از نامه بهائيان مصر خطاب به هموطنانشان
( اين ترجمه غير رسمي است . )
رويدادهاي ماههاي اخير در مصر براي ما فرصتي بيسابقه فراهم آورد تا مستقيماً با خواهران و برادران هم ميهنمان سخن بگوييم . خوشبختيم كه با وجود شمار اندكمان بيش از يكصد سال است كه به اين كشور عزيز تعلق داريم و در آن بر اساس اصول و ارزشهاي ديني مان زندگي ميكنيم ودر راه خدمت صادقانه به آن ميكوشيم . آرزوي چنين فرصتي را ديرزماني در دل ميپرورانديم و اينك آنرا غنيمت ميشماريم تا احساس قدرشناسي و سپاسمان را نسبت به شمار انبوه كساني ابراز كنيم كه با انصاف و همدردي خود از كوششهايي كه در چند سال اخير در راه دستيابي به بهره اي از مساوات در برابر قانون به عمل آورديم پشتيباني نمودند . در اين نقطه عطف حساس از تاريخ كشورمان خوشحاليم كه اين امكان براي ما فراهم شده است كه در گفت و گويي كه هم اكنون درباره ‏آينده كشورمان جاري است سهمي هر چند ناچيز ادا كنيم و ديدگاههاي خود را بر پايه تجربه خود در مقام شهروندان مصري و تجارب ديگر جوامع بهائي در سراسر جهان ، در آنچه لازمه پيشروي به سوي رفاه مادي و معنوي پايدار است ، با شما در ميان بگذاريم .
انگيره مستقيم دگرگوني سريعي كه روي داد هر چه باشد پيامدهاي آن از آرزوي جمعي ما مصريان حكايت ميكند ، اين آرزو كه عنان سرنوشتمان را با آزادي بيشتري در اختيار بگيريم . از آنجا كه در گذشته از اين اندازه آزادي برخوردار نبوديم به بكار گرفتن آن نيز خو نگرفته ايم . تاريخ مشترك به ما مصريان و اعراب و آفريقاييها آموخته است جهان آكنده از نيروهاي منفعت جويي است كه ميتوانند يا مارا از تعيين سرنوشتمان باز دارند يا چنان كنند كه به اراده خود از اين مسئوليت چشم بپوشيم . افزون بر اين در گذشته استعمار ، خشك انديشي ديني ، حكمراني آمرانه و خود كامگي بي پروا هر يك نقش خود را داشته اند . اما امروزه قدرت ” نرم “ تر مصرف گرايي با همه تباهي اخلاقي كه با خود ميآورد قادر است به همان ترتيب و اين بار با شعار و دستاويز برخورداري هر چه بيشتر از آرمان آزادي سد راه پيشرفتمان شود .
........
در اين نقطه عطف حساس خود را در برابر پرسشي مهم و خطير مييابيم : در اين فرصتي كه نصيبمان شده است در پي برآوردن چه هستيم ؟ چه گزينه هايي فراروي ما قرار دارند ؟ مدلهاي زندگي جمعي فراواني را ميشناسيم كه هر يك هواداراني ذينفع با دلمشغوليهاي خاص خود را دارند . پرسش اينجاست : آيا بايد به سوي برپا كردن جامعه اي فرديت خواه و پاره پاره روي بياوريم كه در آن همه خود را در تلاش براي دستيابي به منافعشان آزاد بينگارند ولو به زيان خير همگاني باشد ؟ آيا مجذوب وسوسه هاي ماده گرايي دنياپرستانه و نماينده و كارگزار فريباي آن يعني مصرف گرايي خواهيم شد؟ آيا نظامي را برخواهيم گزيد كه از تعصب مذهبي سيراب ميشود؟ وآيا حاضريم اجازه دهيم عده اي معدود زمام امور را طوري به دست گيرند كه نه تنها آرمانهاي جمعي ما را ناديده بگيرند كه حتي در تمايل ما به ايجاد تغيير دست ببرند و آن را با چيزي جز آنچه بود جابجا كنند ؟ يا خواهيم گذاشت كه روند تغيير از تك و پو بيفتد و در كشاكش مناقشات و غوغاي دسته بنديها تحليل رود و زير فشار رخوت اداري نهادهاي موجود و ناتواني آنها از پيگيري امور يكباره فروريزد؟
........
در بسياري موارد ، تغييري كه از دل اعتراضات مردمي بر ميآيد به سرخوردگي و دلسردي مي انجامد . اين به آن سبب نيست كه جنبشي كه عامل شتاب بخش به تغيير و تحول را بوجود آورد فاقد اتحاد و همبستگي لازم بوده است . در واقع برجسته ترين ويژگي عامل ياد شده كه ضامن موفقيت آن بوده است توانايي آن در ايجاد اتحاد و يگانگي ميان مردماني است با گرايشها و منافع گوناگون . اين دلسردي اگر درست بنگريم نتيجه روبرو شدن با اين واقعيت است كه وقتي پاي دفاع از آرماني مشترك به ميان ميآيد اتحاد مردم در رويارويي و مخالفت با وضعيت حاكم بسي آسانتر و دستياب تر از اتفاق نظر بر سر چيزي است كه بايد جايگزين آن شود . از اين رو ضروري است كه با تمام توان بكوشيم تا به اتفاق نظري گسترده بر سر اصول و سياستگذاريهايي دست يابيم كه الگويي نوين براي جامعه ما بوجود مياورند . دست يافتن به چنين اتفاق نظري نويد آن را خواهد داد كه سياستهاي اتخاذ شده از پشتيباني آحاد ملتي كه اين سياستها بر زندگي آنها تأثير ميگذارد برخوردار شود .
....نخستين مزيت پيروي از اصول آن است كه به محض برخورداري از پشتيباني و تأييد به افراد كمك ميكند تا نگرشي مثبت در پيش گيرند و در آنها پويشي ثمربخش ، عزمي استوار و همتي بلند برمي انگيزد . اين امر به نوبه خود يافتن راهها و اقدامات عملي براي به اجرا گذاشتن آنها را تسهيل ميكند. اما در بحث بر سر اصول بايد از سطح انديشه انتزاعي پا فراتر گذاشت . در مرحله شكل دهي به مفاهيم ، اتفاق نظر بر سر پاره اي اصول راهنما چندان مشكل به نظر نميرسد اما اگر اين اصول را مورد بررسي دقيق قرار ندهيم و از اين راه به آثار و پيامد هاي گوناگون آن پي نبريم چيزي بيش از شعارهاي توخالي نخواهيم داشت ... با تكيه بر چنين روحيه اي است كه اصول زير را با كمال فروتني و محبت پيشاروي شما قرار ميدهيم :
در هر جامعه بالغي يك ويژگي ممتاز بر تارك ويژگيهاي ديگر ميدرخشد و آن اذعان به يگانگي نوع بشر است . چقدر جاي خوشبختي است كه آنچه از چند ماه اخير در خاطرها نقش بسته است نه دودستگيهاي مذهبي يا مناقشات قومي كه كنار گذاردن اختلافات در راه آرماني مشترك بوده است . توانايي فطري ما بر درك واذعان به اين كه همگي در واقع به خانواده انساني واحدي تعلق داريم بخوبي به كارمان آمد . با اين حال برپاكردن و بهكرد آن نهادها و سازمانها و ساختارهاي اجتماعي كه اصل وحدت نوع بشر را تحكيم بخشند چالشي سترگ را تشكيل ميدهد . ... ريشه اين اصل در اذعان به اين حقيقت نهفته است كه همه ما با سرشتي يگانه و به دست آفريدگاري يگانه آفريده شده ايم . ازاين رو خود- برتر-بيني هر فرد يا قوم يا ملتي نسبت به ديگران دعوي باطل و توجيه ناپذيري است . ...
تأثير مترتب بر اين حقيقت بنيادين ـ يعني اصل وحدت عالم انساني ـ چندان عميق است كه ديگر اصول حياتي و ضروري براي پيشرفت آينده مصر ميتوانند از همان اصل مشتق شوند . يك نمونه بارز آن مسئله برابري مردان با زنان است . آيا بر سر راه پيشرفت كشور مانعي بزرگتر از كنارگذاري ديرپاي زنان و محروم كردن آنها از مشاركت كامل در امور كشور وجوددارد ؟ اصلاح اين اختلال و باز گرداندن توازن به خودي خود راه را براي اصلاح و بهبود در همه حوزه هاي زندگي اعم از ديني ، فرهنگي ، اجتماعي ، اقتصادي و سياسي باز ميكند . ....
براي تحقق بخشيدن به برابري زن ومرد ميداني مساعدتر از آموزش و پرورش وجود ندارد ، ميداني كه اساساً براي آن بوجود آمده است كه امكان شكوفايي استعداد فطري و ايفاي سهم در پيشرفت و توسعه جامعه را براي هر دو جنس با هر زمينه اجتماعي فراهم آورد ... تدابيري كه براي بهره گيري از منابع كشور عزيزمان ـ اعم از ميراث باستاني ، كشاورزي و صنعت ـ اتخاذ ميكنيم راه به جايي نخواهند برد اگر نسبت به مهمترين منابع خود كه ظرفيتهاي خداداد روحي و فكري است بي توجهي كنيم ....
از موضوعهاي مرتبط با آموزش و پرورش موضوع تعامل علم و دين است .....
خداوند ملت ما را از موهبت خيل عظيمي از جوانان برخوردار كرده است .... جوانان خواستار برخورداري از امتيازات ويژه اي نيستند . قسمت اعظم ناخرسندي كه جوانان در هفته هاي گذشته ابراز داشتند از اين آگاهي سرچشمه گرفته است كه آنچه از آن بي بهره مانده اند برابري فرصتهاست نه مقدم داشتن آنها .
از شرايطي كه جوانان و بسياري از آحاد جامعه باآن روبرو هستند روشن ميشود كه از اصول شاخص و ممتازي كه بايد راهبر ما به سوي نوسازي جامعه باشد همانا اصل عدالت است ...
شايد شمار اندكي با مزاياي بنيادين اصولي كه در اين نامه از آنها سخن گفتيم سر مخالفت داشته باشند. بااين حال به كاربستن آنها چنان آثار و پيامدهاي سياسي و اقتصادي و اجتماعي و شخصي عميقي در بر دارد كه آنها را چالش انگيزتر از آنچه در وهله نخست مينمايند ميسازد ....
هر اندازه همگان امكان مشاركت در فرايند تبادل نظري را بيابند كه بناست ما را در مسيري بيندازد كه زمام سرنوشت مادي و معنوي خودرا به دست گيريم به همان اندازه از خطر افتادن جامعه خود در دام هر شكلي از مدلهاي موجود كه در قدرت سپاري به مردم و رها ساختن نيروهايشان سود و صرفه اي نميبينند اجتناب خواهيم كرد . ...
در يك چنين گفتگوي ملي فراگيري كه در آن مردم در همه سطوح ـ در شهر وروستا و محله و خانه ـ مشاركت ميكنند اين يك ضرورت حياتي خواهد بود كه گفت و گوي يادشده بي درنگ به بحث و جدل بر سر امور جزئي و منافع آني تبديل نشود يا آنكه به انجام معاملات و قول و قرارها و صدور مصوبات بر سر تقسيم قدرت از سوي دسته نو ظهوري از نخبگان تقليل نيابد ، نخبگاني كه به خود اجازه دهند داوري نهايي در تعيين سرنوشت و آينده ما را حق خود بدانند ....

دين از آن خداست و ميهن از آن همه
اصل عربي مقاله زير بقلم محمد منير مجاهد، مدير اجرائي سازمان غير دولتي مصريان عليه تبعيض مذهبي در اينترنت قابل دسترسي است:
روزنامه اهرام به تاريخ 22 دسامبر 2010 مقاله عجيبي بقلم آقاي احمد موسي به چاپ رسانده با عنوان ” بهائيت دين نيست“ . ايشان در آن مقاله ميگويد كه تنها اديان سه گانه آسماني يعني سلام ، مسيحيت و يهوديت آزادند و جز اين سه دين بشمار نمي آيند . نميدانم ايشان اين رأي غريب را بر چه اساسي صادر كرده اند مگر آنكه ديدگاه وزارت كشور را مبناي داوري خود قرار داده باشند .
معناي لغوي واژه دين ”اعتقاد“ يا ” راه و روش“ است چنانكه در كلام الهي آمده است ” لكم دينكم و لي دين“ ( الكافرون /6) بر اين پايه كفر خود نوعي دين است ، بت پرستي نيز نوعي دين است ، و هر بينشي درباره خدا نوعي دين بشمار ميرود . طبيعتاً مردم بر سر اينكه حقانيت از آن كدام دين است همداستان نيستند حتا درون يك دين نيز درباره آنچه دينداري راستين ميشمارند يكصدا نيستند . اما اين يك مسئله شخصي است و هر يك از ما خود بايد آنرا براي خويش حل وفصل كند و معلوم بدارد كه در نظر او دين برحق كدام دين است و دينداري راستين كدام و هيچيك از ما حق ندارد كه بينش خود را بر ديگران تحميل كند و تا آنجا كه به ما مسلمانان مربوط ميشود خداوند تبارك وتعالي فرموده است كه ”خداوند در روز قيامت ميان شما در آنچه با يكديگر اختلاف داشتيد داوري خواهد كرد “
تفاوت در باورهاي ديني – خواه در سطح اديان خواه در سطح فرق و مذاهب – از ديرباز ميان آدميان وجود داشته است و همچنان وجود خواهد داشت . اما اين تفاوت نبايد به ناسازگاري يا تفرقه و نفاق و دشمني بدل شود . مني كه مسلمانم قوياً بر اين عقيده ام كه ”دين نزد خدا اسلام است“ و ” هر كه جز اسلام در پي دين دبگري برآيد از او پذيرفته نخواهد شد “ اما در عين حال اين را نيز درك ميكنم كه هم در ميهنم هم در جهان ديگراني هستند كه باورهاي ديني متفاوتي دارند و با اين حال با همان درجه از قوت به باورهاي خويش ايمان دارند و اين حق آنهاست كه به عقايد خود متمسك باشند و اين تمسك آنها مانعي در برابر برخورداري آنها از حقوق وآزاديهاي فردي و برابري كامل با ديگر شهروندان نباشد.
آقاي احمد موسي بر { قاضي بلندپايه} عاليجناب مقبل شاكر به سبب ديدارش با جمعي از بهائيان مصري به منظور بررسي شكوه ها و مشكلاتشان خرده ميگيرد و ميگويد كه مسائلي از اين دست را بايد نزد روحانيون برد نه حقوقدانان . چنين دريافتي شالوده حكومت ديني است كه در آن روحانيونند كه درستي يا نادرستي باورهاي پيروان اديان ديگر و حقوقي را كه به آنها تعلق ميگيرد معلوم ميدارند . در اين مورد ميان اديان ” آسماني“ و جز آنها تفاوتي نميبينم چرا كه هيچيك از اديان ، ديگري را بر حق نميداند و پيروان هر ديني بر اين باورند كه يگانه راه به سوي بهشت ، دين و باورهاي ديني آنهاست . از اين رو روا نيست كه در رابطه با اديان ديگر يك روحاني هم طرف دعوا باشد و هم قاضي .
از سوي ديگر دولتها نقش و كاركرد مشخصي دارند كه بيگمان راه بردن شهروندان به سوي بهشت در زمره آن نيست . وظيفه دولت پاسداري از حق برابر همه شهروندان در گزينش عقيده و ابراز دين و باور ديني خود و شيوه پرستش و انجام مراسم مذهبي خويش بطور خصوصي ياعلني و حق آنها در ترويج دين خود بدون هيچ محدوديت يا مزاحمتي است درست همانگونه كه در اعلاميه جهاني حقوق بشر آمده است .
آقاي احمد موسي همچنين بر بهائيان به سبب مطالبه حقوق خويش از جمله درج مذهبشان در اوراق رسمي و شناسايي رسمي عقدنامه و طلاق نامه بهائي در غياب آيين مدني احوال شخصيه ، آنگونه كه در بيشتر كشورهاي جهان مجرا است ، به باد ملامت ميگيرد و به آنها توصيه ميكند كه ” آن خارجانگزايي نباشند كه قدرتهاي خارجي در پي آن ميگردند ،قدرتهايي كه درصددند تا در تنور مشكلات آنها بدمند و از آنجا راهي به دخالت در امور كشورمان باز كنند “ . اين طرز تلقي در واقع ، تقصير فغان از ظلم را به گردن قرباني ظلم مي اندازد چه اگر براستي جناب احمد موسي و كساني كه چون او از تبعيض مذهبي پشتيباني ميكنند دل نگران ايمني كشور ند در جاري كردن اصل شهروندي كه در صدر قانون اساسي مصر به آن تصريح شده است اهتمام ميورزيدند . تا با اين كار روزنه هايي كه ممكن است متجاوزان از آن رخنه كنند ببندند و از بهره گيري آنها از كوتاهي و كژروشيهاي ما در حق آن دسته از هم ميهنانمان كه به لحاظ ديني ، نژادي ، زادبوم يا گرايش سياسي با ما متفاوتند جلوگيري كنند . ودر يك كلام مصر را از آن همه مصريان بدانند .

باز هم «حاج آقا» اکاذیب در مورد دین بهائی و بهائیان را در سایت پرسشکده ادامه داده اند.
//www.porseshkadeh.com/Question/24636/%D8%AF%D8%B1%D8%A8%D8%A7%D8%…
حقیقتاً متحیرم که مدیریت سایت مزبور چگونه راضی شده اند اعتبار سایت را با انتشار دروغ علیه هم میهنان بهائی خود خدشه دار کنند. چرا مدیریت سایت پاسخ بهائیان را منتشر نمی کنند؟! فقط کافی است سری به سایت های بهائی که آدرسشان در فوق چندین بار ارائه شد بزنند تا بدانند «حاج آقا»ی مزبور با دروغ های خود هم سایت را بی اعتبار کرده اند و هم اطلاعات غلط در مورد دیانت بهائی و بهائیان ارائه داده اند.
با آروزی توفیق سایت در انتشار حقایق و نه دروغ.
پسندیده