منبع: ایران گلوبال

چند روز اخیر در اینترنت خبر بسیار هیجان انگیزی دیدم که جان و روحم شاد و مطمئن شد که الحمدلله ایران عزیزمان در مسیر بلوغ انسانی است. نسرین ستوده، خانم مظلوم و باشهامتی که الان در زندان به سر می برد، در نامه ای خطاب به پسر سه ساله اش نیما چنین نوشته:

«اما نمی‌دانم آن را که از همه بیشتر دوست دارم، چگونه به تو بگویم؟ چگونه بگویم که برای قاضی یا بازجویم یا دستگاه قضایی دعا کن. دعا کن تا به عدالت قلبی و آرامش روح برسند تا شاید ما نیز در آرامش زندگی کنیم، مثل خیلی از کشورهای دنیا.

عزیزم، آنچه در چنین پرونده‌هایی برنده‌ی نهایی است، دفاع قضایی خوب یا بد نیست، كه از این بابت وكلایم در دفاع بی‌نظیرشان سنگ تمام گذاشتند، بلكه معصومیت و مظلومیت انسان‌هایی است كه در چرخ دنده‌ی چنین آرای عجیب و غریبی له مِی‌شوند. آن معصومیت قطعا برنده‌ی بازی است. برای همین از معصومیت كودكانه‌ات می‌خواهم برای آزادی همه‌ی زندانیان بی‌گناه، و نه فقط زندانیان سیاسی دعا كنی.» (1)

خانم ستوده، از خاستگاهی انسانی و حقوق بشری، از فرزند خردسالش می خواهد که برای «قاضی و بازجو و دستگاه قضایی» دعا بخواند تا «به عدالت قلبی و آرامش روح برسند». برای ایشان مرگ نمی خواهد؛ شکنجه نمی خواهد؛ انتقام نمی خواهد؛ بغض و کینه نمی خواهد.

در فضای آلوده و تیره و تار نزاع های سیاسی و حزبی در ایران، در فضائی که حتی برادران و خواهران دینی به روح و جان و احساسات و عقاید و افکار یکدیگر نیز رحم نمی کنند، در گوشۀ زندان، بزرگانی هستند که با جان و روح خود دریافته اند وقت آن رسیده است که فکر جنگ و نفرت را باید با فکر قوی تر صلح و عشق مقاومت و مقابله نمود.

نسل جدیدی که خانم ستوده نیز متعلق به آن است دریافته است که راه نجات ایران عزیزمان و نیز جهانی که در آن زندگی می کنیم، راهی انسانی است که شاخص های آن اخلاق انسانی همچون عشق و انصاف و عدم مقابله به مثل است. براستی تا اخلاق انسانی در ایران عزیزمان جلوه نیابد، چگونه امیدی به عزت ایران و ایرانی باقی می ماند؟ براستی با دروغ و ریا و ستم و بی انصافی چگونه می توان امیدوار بود که فرزندان ایران چنان تربیت شوند که زنان و مردان بزرگِ علم و فرهنگ و دین و اخلاق و سیاست ایران گردند؟

اگر نسرین ستوده بجای درس عشق و عدالت و آرامش روح به فرزند خردسالش می نوشت در فکر انتقام و ستم و کینه و نفرت باشد، آیا جز دوری باطل از سیاهی ها نصیب خواهد شد؟ آیا در آن صورت «معصومیت و مظلومیت» انسانی، برندۀ بازی خواهد بود؟ نسرین ستوده ها را در زندان های ایران و بیرون از آن در میان اقوام و گروه ها و ادیان و طبقات مختلف مردم عزیز ایران می توان یافت.

حامد صبوری

1/3/1390

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1-//www.changeforequality.info/spip.php?page=print&id_article=7856

//www.rahesabz.net/story/37129/