سِدرَةُ المُنتهیٰ مقامی که ماورای آن راهی برای بشر نیست (۱)

نوشتۀ مایکل کِرتوتی ‌(Michael Curtotti) (۲)

شانزدهم سپتامبر ۲۰۱۷
ترجمۀ مهرداد جعفری

در تَجلّیات همان طوری که قبلاً //noghtenazar.org/node/1774 ذکر گردید در اوّلین تَجلّی از چهار تَجلّی حضرت بهاءُالله بیانات و توضیحاتی در مورد «روح راستی» که در آثار دیانت مسیحی آمده نازل فرمودند.

تَجلّیِ چهارم دربارۀ نکتۀ بسیار مشابهی با تَجلّیِ اَوّل با مختصر تفاوتی بیان فرمودند که به آثار اسلامی مرتبط می گردد.

«تَجلّیِ چهارم در ذکرِ اُلوهیّت و رُبوبیّت و امثال آنست. اگر صاحبِ بَصَر در سدرۀ مبارکۀ ظاهره و اَثمارش نظر نماید اِنَّها تُغْنیٖهِ عَنْ دُونِها وَ یَعْتَرِفُ بِمٰا نَطَقَ بِهٖ مُکَلِّمُ الطّورِ عَلیٰ عَرْشِ الظّهُورِ.» ۳ [مضمون به فارسی: بدرستی که آن بی نیاز می کند او را از غیرش و اعتراف می کند به آنچه که مُکلِّمِ طور بر عرشِ ظهور به آن نطق فرمود.]

«یا مَلَأ الاَرضِ اسْمَعُوا نِداءَ السِّدْرَةِ الَّتیٖ اَحاطَ عَلیَ العالَمِ ظِلُّها وَ لاتَکُونُوا مِنْ جَبابِرَةِ الاَرضِ ...» ۴ [مضمون به فارسی: ای اهلِ زمین بشنوید ندایِ درختی را که سایه اش عالمیان را احاطه نمود و از مُتَکبِّرانِ زمین نباشید...]

سِدرۀ مُنتهیٰ به معنای درخت و علامتی است که در آخِر و اِنتهای طریق و جادّه قرار می گیرد که نشانۀ آن است که بعد از آن دیگر راهی نیست. این نکته نشان دهندۀ این حقیقت است که حدِّ نهاییِ آگاهی و دانش انسانی سِدرۀ مُنتهیٰ است که بشر می تواند بدان دست یابد و لاغیر. در آثار حضرت بهاءُالله منظور از سدرۀ مُنتهیٰ نَفْسِ مَظهَرِ ظهورِ اَمرِ اِلهی است. (۵)
//noghtenazar.org/node/1766

در قرآن مجید هم به صورت زیر آمده:

«وَ لَقَد رَأهُ نَزلَةً أُخرَی عِندَ سِدرَةِ المُنتَهی عًندَ هَا جَنَّةُ المَاوَی اِذ یَغشَی السِّدرَةَ مَا یَغشَی مَا زَاغَ البَصَرُ وَ مَا طَغَی لَقَد رَأَی مِن ایَتُ رَبِّهِ الکبُرَی » ۶ [مضمون به فارسی: با این که او یک بارِ دیگر دیده بود نزدِ سدرۀ مُنتهیٰ که جنةُ المأویٰ آنجاست و هنگامی دیده بود که آنچه بر سدره اِحاطه داشت آن را پوشانده بود چشم او نه به کجی گراییده بود، و نه در دیدن طغیان کرده بود، و چطور ممکن است چشم او دچار کژبینی و طغیان شده باشد با این که آیات چندی از آیات کُبرای پروردگارش را دیده بود./ به نقل از پایگاه جامع قرآن کریم وابسته به پورتال اینترنتی اَنهار.]

دقیقاً شبیه مطلبی است به عنوان «فقط یک راه» در آثار مسیحی که در تَجلّیِ اَوّل هم بدان اشاره شده و در این مقام توضیحاتی در مورد نهایت و اِنتهایِ مسیر دانش انسانی ذکر گردیده. قابل توجّه این که در این اثرِ مُهَیْمِن است که حضرت بهاءُالله خطاباتی به گروه های متفاوت به دو زبان عربی و فارسی نازل فرمودند. در توضیحات این مطالب حضرتشان بسیاری از احادیث اسلامی و آثار مسیحی را به کار برده اند که با به کار گرفتن این روش می توان استنباط نمود که فِی الواقع وحدتِ ادیان و وحدتِ نوعِ بشر تا چه حدِّ والائی اَمری حقیقی است.

پاورقی ها:
توجّه: برای «محفوظ بودن حقّ چاپ» به اصل مقاله به انگلیسی مراجعه فرمائید.
(۱). این مقالۀ شمارۀ ۱۶۱ نویسنده می باشد.
(۲).مایکل کِرتوتی به مناسبت جشن دویستمین سالگرد تولّد مبارک حضرت بهاءالله که در ۲۱\۲۲ اکتبر ۲۰۱۷ برگزار می گردد تعهّد شخصی نموده که تا آن روز ۲۰۰ مقاله در مَواضیع مختلفۀ دیانت بهائی بنویسد. برای اصل این مقاله ها به: //beyondforeignness.org/ مراجعه فرمائید.
(۳). مجموعه الواح مبارکه حضرت بهاءُالله بعد از کتاب مستطابِ اَقدَس، لوحِ تَجَلّیات، صفحۀ ۲۸.
(۴). ایضاً، صفحۀ ۲۹.
(۵). کتابِ مستطابِ اَقدَس، یادداشت ها، شمارۀ ۱۲۸.
(۶). قرآن مجید، سورۀ نجم، آیات۱۳ تا ۱۸.