بَهائیه خانم (۱)

نوشتۀ مایکل کِرتوتی ‌(Michael Curtotti) (۲)

هفتم اکتبر ۲۰۱۷
ترجمۀ مهرداد جعفری

بَهائیه خانم دختر والاگهر حضرت بَهاءُالله و خواهر جوان تر حضرت عَبدُالبَهاء بودند. ایشان شش ساله بودند که منزل خانوادگی مورد حمله قرار گرفت و خانوادۀ مبارک ایشان در زمستانی سرد در غرب ایران به بغداد تبعید گردیدند. //noghtenazar.org/node/1715 این سفر شروع حیاتی در مَسجونیّت و تبعید در همراهی حضرت بَهاءُالله و دیگر اعضای خانوادۀ خویش بود.

قبلاً در مورد مراجعتِ حضرت بَهاءُالله از کردستان//noghtenazar.org/node/1667 و هم چنین ورودِ خانوادۀ حضرتشان به زندان قلعۀ عَکّا مقالاتی نوشته شد که شواهدِ صدمات مَسجونیّت بود. //noghtenazar.org/node/1753

بَهائیه خانوم شخصیّتی ممتاز را در دیانت بهائی دارا می باشند و در دوران لازمه ایشان به عنوان نایبِ رهبریِ جامعه بسیار فعّال بودند. به عنوان مثال این دوران، یکی زمانی بود که برادرِ پُرمِهرِ ایشان، حضرت عَبدُالبَهاء در سفر اروپا و آمریکا بودند و یا دورانی که حضرت شوقی افندی نوۀ برادرِ ایشان برای آماده نمودن خویش در انجام وظائف مُحوّله به کوه های سوئیس تشریف برده بودند. //noghtenazar.org/node/1644 حضرت بَهاءُالله ایشان را به «وَرَقۀ مُقدّسۀ عُلیا» ملقّب فرمودند.

مانند حضرت عَبدُالبَهاء ایشان هم تمامی ایّام حیات خویش را صرف خدمت به دیانتی نمودند که پدرِ مِهر پَرور ایشان مؤسّس آن بودند. در زیر قسمتی از پیام ایشان در دوران غیبت حضرت شوقی ربّانی ولیّ اَمرِ دیانت بهائی خطاب به بهائیانِ غرب است.

«برادران و خواهران مهربان حال باید کمی به اساس و اصول این که به چه دلیل مَظاهِرِ مُقدّسۀ اِلهی [پیامبران] حیاتی پُر از صدمه و مشقّات را بر زندگی راحت و آسوده ترجیح دادند تأمّلی نمائیم... چه عاملی سبب شده که حضرت بَهاءُالله به تَموّل و حیاتِ راحت بی اعتنائی نموده و صدمات، مَشقّات و مَحرومیّتِ غیرِ قابلِ توصیفی را بر نَفْسِ خویش تحمّل نمایند؟ بجز این که صرفاً آرزویشان این بود که جامعۀ انسانی تنفّر به همنوع خویش را به مَحَبَّتِ حقیقی و صادقانه و جهانِ خونین را به خانۀ مَحَبَّت برای فرزندانِ قادرِ مُتعال تبدیل نمایند؟ و هم چنین حضرت عَبدُالبَهاء که می توانستند حیاتی در آسایش و راحت داشته باشند چرا ترجیح دادند که هدایتِ نهضتی روحانی را به عهده بگیرند و از تمامی افراد و گروه های مختلف بخواهند که اگر نوع بشر با تمام نیرو و قُوا و از صمیم قلب یکدیگر را با مَحَبَّتِ خالص و با عشقِ حقیقی قبول ننمایند عاقبتِ نوع انسانی بسیار وخیم است. حضرت عَبدُالبَهاء جهادی را با مهربانی و شفقت بجای به کار گرفتن هر نوع اسلحه ای کشنده شروع کردند و اگر چنان شجاعتی داشته باشیم که خویشتن را بهائی بدانیم بدان معنا خواهد بود که باید همیشه آرزوی سعادت نوع بشر را در ذهن خویش داشته باشیم و بتمامه تسلیمِ تَمَنّا و خواهش های نفسانی خویش نگردیم و باید چنان تصویری را در مقابل چشم خویش در نظر بیاوریم و با تمام قوا خویشتن را داوطلبانه و فِداکارانه از صمیم قلب بخواهیم که مانند ایشان گردیم. تنها از این طریق است که می توان اَمرِ اَقدَسِ اِلهی [دیانت بهائی] را محافظت نمود.» ۳

حضرت ولیِّ اَمرُالله دربارۀ بَهائیه خانم چنین مرقوم فرمودند:

«خلوص و صفای زندگی که حتّی در مسائل جزئی اشتغالات و مجهودات روزانه منعکس بود، ملایمت روحی و شفقتی که هرگونه تمایزات عقیدتی، طبقاتی، نژادی را باطل می کرد، حالت تسلیم و تفویض که آرامش روحی و بردباری شجاعانۀ حضرتِ باب را به خاطر می آورد، علاقه به گل ها و اَطفال که یکی از خصائص حضرت بَهاءُالله بود، طرز رفتار ساده و معاشرت طلبی مُفرط که همیشه ایشان را در دسترس همه قرار می داد و سخاوت و مَحَبَّتی که در عین حال بدون ملاحظه و تبعیض بود و طرز رفتار حضرت عَبدُالبَهاء را واضحاً به یاد می آورد، خُلق و خوی دلپسند ونشاطی که هیچ غم وغصّه ای آن را زائل نمی کرد، آرامش و حالت سادگی که هزاران مرتبه مقام عالیِ ایشان را عالی تر می نمود، طبیعت با گذشتی که آناً هر خَصمِ لَدُود را خَلعِ سِلاح می کرد از جمله صفات برجستۀ حیات مقدّسی بود که تاریخ آن را به عنوان حیاتی بهره مند از قدرتی آسمانی که کم تر قهرمانی از قهرمانان گذشته دارای آن درجه قدرت بوده اند ثبت خواهد کرد.» ۴

بَهائیه خانم به عنوان یک نمونۀ برجستۀ زندگیِ بَهائی هستند.

پاورقی ها:
توجّه: برای «محفوظ بودن حقّ چاپ» به اصل مقاله به انگلیسی مراجعه فرمائید.
(۱). این مقالۀ شمارۀ ۱۷۷ نویسنده می باشد.
(۲).مایکل کِرتوتی به مناسبت جشن دویستمین سالگرد تولّد مبارک حضرت بهاءالله که در ۲۱\۲۲ اکتبر ۲۰۱۷ برگزار می گردد تعهّد شخصی نموده که تا آن روز ۲۰۰ مقاله در مَواضیع مختلفۀ دیانت بهائی بنویسد. برای اصل این مقاله ها به: //beyondforeignness.org/ مراجعه فرمائید.
(۳). ترجمه تحتُ اللّفظی از انگلیسی مندرجه در: A Compendium of Volumes of the Baha’i World: An International Record I-XII, p 33
(۴). ترجمۀ تحتُ اللّفظی از توقیعِ حضرت ولیِّ اَمرُالله مورّخ هفدم جولای ۱۹۳۲.