جای پایِ حضرت بَهاءُالله در کوهِ کرمل (۱)

نوشتۀ مایکل کِرتوتی ‌(Michael Curtotti) (۲)

۱۹ اکتبر ۲۰۱۷
ترجمۀ مهرداد جعفری

حضرت بَهاءُالله، آن شخصیتِ مقدّس عظیم و منحصر به فرد که پیروانشان در مَعیتشان بودند به آهستگی در کوهِ کَرمِل مَشی فرمودند. //noghtenazar.org/node/1807 حضرتشان یقیناً مُلبّس به لباس های لطیف و زیبائی با رنگی روشن می بودند و رأسِ مبارک هم به تاجِ حضرتشان مُزیّن با چشمانی به رنگ آسمان و مَحاسِنی زیبا بتدریج و شاید به کمک عصائی از دامنۀ کوه به بالا تشریف بردند. طریقی را که می پیمودند وجودِ اَقدَسشان را به دورترین مَحَلِّ غربیِ کوه می رساند که می شد دریایِ نیلگون را با مَنظرِ بی نظیری مشاهده نمود. اکثر دامنۀ کوهِ کَرمِل مَملو از صخره های سخت و غیرقابل زراعت بود. در قسمتی پائین تر مَحَلِّ مَشیِ مبارک صومعه سرائی است که در میان مردمِ مَحَلّی به «غارِ ایلیا» معروف و مشهور است.

از همان ابتدا بسیاری از علمای مذهبی و سَلاطین سعی در از بین بردن حضرت بَهاءُالله و تعالیمشان نمودند ولی عَلی رَغم تمامی اقدامات شدیده شان به هدف خویش نرسیدند. در عرض چهل سال در رو در رویی با صدمات و مَشقّاتِ فراوان و مشکلاتِ غیرِ قابل توصیف، تعالیم و آثار مبارکه مرتّباً از قلمِ مبارکشان نازل می گردید. در سال ۱۸۹۱ که آخرین سال حیاتِ حضرتشان بود برای مدّتِ سه ماه هیکلِ اَقدَس در پای کوهِ کَرمِل که خیمۀ مبارک بَرپا بود اقامت فرمودند.

در چنین ایّامی بود که حضرت بَهاءُالله با نظر و بینشِ خاصّ به این مکان در کوهِ کَرمِل
//noghtenazar.org/node/1807 که برای هزاران سال مَحَلّی مقدّس برای ساکنین آن مناطق بود تشریف آورده بودند. در این مکانِ مقدّس بود که حضرت بَهاءُالله با ارادۀ مُهَیْمِنِ خویش اساس اصولِ روحانی و مرکزِ اداریِ اَمرِ مبارکِ دیانتِ بهائی را با نزولِ منشوری که مایل بودند مُستَقرّ گردد مشخّص فرمودند.

در این مکانِ مقدّس بود که «لوحِ مبارکِ کَرمِل» از فَمِ مَشیّتشان نازل گردید. احساساتِ رقیقۀ روحانیِ هیکلِ مبارک از لابلای متون این لوح مبارک بِنَفْسِه واضح و آشکار است.

«اِنّهُ يُحِبُّ المَقامَ الّذِی اسْتَقَرّ فيهِ عَرشُهُ وَ تَشَرّفَ بِقُدُومِهٖ وَ فازَ بِلِقائِهٖ و فيهِ ارْتفعَ نِدائُهُ وَ صَعَدَتْ زَفَراتُهُ.» ۳ [مضمون به فارسی: بدرستی که او دوست دارد مقامی را که عرش او در ان مُستقرّ شد و به قدومش مشرّف گردید و به دیدارش فائز شد و در آن ندایش مرتفع گردید و آه و ناله هایش بلند شد.]

حضرت شوقی افندی، ولی اَمرِ دیانت بهائی //noghtenazar.org/node/1644 سالیان بعد شرایطی را که حضرت بَهاءُالله «لوح کرمل» را نازل فرمودند تشریح فرمودند. یوگو جیاکری (Ugo Giachery) در هنگام زیارت خویش در اَرضِ اَقدَس که سعادت ملاقات با حضرت شوقی افندی را داشته با این کلمات نحوۀ نزولِ این لوح را از بیانات حضرتِ ولیِّ اَمرُالله این چنین یادداشت نموده.

ندای مبارک حضرت بَهاءُالله با عظمت و قدرتِ مُطلقه مانند آن بود که از وجودِ درونیِ مبارک سرچشمه می گرفت شنیده می شد. صدای بلند مبارک در هنگام نزولِ لوح مبارک چنان بود که راهِبینی که در صومعه زندگی می کردند براحتی ندای مبارک را می شنیدند.

امروزه مَقامِ حضرتِ اَعْلیٰ [حضرت باب] و باغ های دورِ آن و بناهایِ مؤسّساتِ اَمریۀ بهائیِ کوهِ کَرمِل را به نحوی زیبا تزئین داده که اثرات مستقیم و ظاهرۀ بیاناتِ نازله حضرت بَهاءُالله در همان ایّام می باشد.

پاورقی ها:
توجّه: برای «محفوظ بودن حقّ چاپ» به اصل مقاله به انگلیسی مراجعه فرمائید.
(۱). این مقالۀ شمارۀ ۱۹۲ نویسنده می باشد.
(۲).مایکل کِرتوتی به مناسبت جشن دویستمین سالگرد تولّد مبارک حضرت بهاءالله که در ۲۱\۲۲ اکتبر ۲۰۱۷ برگزار می گردد تعهّد شخصی نموده که تا آن روز ۲۰۰ مقاله در مَواضیع مختلفۀ دیانت بهائی بنویسد. برای اصل این مقاله ها به: //beyondforeignness.org/ مراجعه فرمائید.
(۳). مجموعه اَلواحِ نازله بعد از کتاب اَقدَس، لوح مبارک کرمل، صفحۀ ۲.